Verbeeldingstuin
De Verbeeldingstuin van Iris en Olaf in Boskoop is een landschapstuin van het soort waar een paar mensen hun ziel en zaligheid in stoppen. Een levenswerk dat voortdurend in ontwikkeling is. Plannen worden telkens bijgesteld al naar gelang er zich mogelijkheden en toevalligheden voordoen. Bomen en struiken, die elders overtollig werden, krijgen een nieuw leven. Kunstnijverheid die rijp werd geacht voor de prullenbak komt hier weer tot zijn recht. Tijd is hier een cruciaal element, als vormgever van een gestaag groeiproces. In de tijd voegen alle componenten zich in het geheel, telkens vermengt het nieuwe zich met het oude, natuur met kunst. In de tijd ontstaat zo ook complexiteit, een veelheid aan details zoals dat niet aan een computer te bedenken is. Juist die werking van tijd maakt het aansprekend, dat is niet anders dan bij oude steden met hun doorleefde pleinen afgewisseld met en pittoreske stegen. Geen toonbeeld van efficiency maar wel van menselijke maat en geaccumuleerde vindingrijkheid.