U mag

Ik stond aan de receptie van de tandartspraktijk om een afspraak te maken.
“U mag de volgende keer wel bellen” zei de receptioniste.
“O ik fietste toch langs” zei ik nog…
maar terwijl ik het zei realiseerde ik mij dat zij iets anders bedoelde.
Zij bedoelde namelijk: wij hebben liever dat u belt.
Of misschien zelfs: het is ongepast dat u zich hier zonder noodzaak vertoont.
Op de keper beschouwd maakte zij mij een verwijt.

Dit is geen nieuw fenomeen.
Als moeder vroeger zei: “je mag je schoenen wel poetsen!’ (dat deden wij toen nog)
dan bedoelde ze feitelijk “nu onmiddellijk!”; het was een bevel verpakt als suggestie.
Dat is nog steeds aan de hand, zij het dan dat de ironie eruit is verdwenen;
er bestaat kennelijk behoefte aan verdoezelende taal als antwoord op de toenemende gezags-allergie bij burgers, iets dat de angel uit de verplichting haalt.
‘U mag uw fiets hier neerzetten’ zei een BOA mij laatst. Vanwege de corona waren fietsen niet meer toegestaan op de Brink, een vreemde kronkel in de regelgeving. Ik had helemaal geen zin om die fiets daar achter te laten, maar vanwege het vriendelijke verzoek kon ik mijn irritatie daarover niet luchten.

Eerlijk gezegd betrap ik mezelf ook wel eens op deze truc, hij is ingeburgerd geraakt. Met een vleugje ironie, dat wel.