29 januari 2020
Ik ruimde een lade op die heel lang meer open was geweest.
Daarin dus allemaal ouwe meuk, onder meer de rozenkrans
die ik op mijn eerste communie cadeau had gekregen van oma.
Ja die feestelijke dag herinner ik me nog.
De rozenkrans was van zilver, ik moest er maar zuinig op zijn,
en ziedaar: hij is er nog, meer dan een halve eeuw later.
Van mama had ik ook al een rozenkrans gekregen.
Meer voor dagelijks gebruik, met paarsige glaskralen.
En verder nog een rozenkrans van mijn peetoom Jan,
die daar ook nog een stichtelijke preek aan toevoegde.
Ome Sjaak gaf me een houten kistje met timmergereedschap.
Misschien dat die iets begreep van meer aards kindergeluk,
maar het kan ook dat hij daarbij dacht aan de naamheilige
van mijn vader, de heilige Jozef, die immers timmerman was.
Of aan allebei, het was een pientere man, mijn ome Sjaak.