Natuur…

Deze dag liep ik door mooi herfstbos in het Renkums Beekdal. Ik loop wel vaker door een bos, maar toch wisten de statige solitaire bomen, de spiegeling van kleuren in een plas, mij weer te boeien als vanouds. Zoals de naam zegt, er stroomt water, de sprengen: door mensenhand gegraven beken die niet zo heel lang geleden nog als duurzame energiebron avant la lettre werden benut. In deze omgeving werden watermolens onder meer gebruikt om papier te maken. Ze zijn de oorspong van de papierindustrie die in deze streek tot op heden floreert – om maar een linkje te maken met mijn werk.
Maar vandaag gaat het om een welkom neveneffect, de stroompjes die aan dit kleinschalige landschap een extra dimensie geven. Het murmelende water, dat het gevoel versterkt van in de levende natuur opgenomen te zijn.

Dezelfde dag reed ik door naar Eindhoven om het lichtspektakel Glow te bewonderen. Daar was weer veel moois te zien, waar ik erg van kon genieten, maar toch ook een blasé gevoel. Terwijl toch weer alles uit de kast wordt gehaald om Beleving te creëren. Vanwaar dat verschil, is dat een kwestie van verwachtingsmanagement? Het heeft denk ik te maken met het gevoel van verbondenheid dat de natuur kan geven, ik ben daar een onderdeel van. Een artistieke uiting behoort toe aan een ander, ik kan dat opnemen, waarderen, ervan genieten maar tegelijk ben ik ervan gescheiden. het behoort toe aan een ander.