Reestdal

Iets noordelijk van de Vecht stroom de Reest, een beek die Drenthe scheidt van Overijssel. Het landschap is vergelijkbaar: weids groen land met verspreide bomen; een aantrekkelijk gevarieerd wandelgebied met zandwegen, akkerland, rietland maar de paden gaan ook door bos en heide. Opvallend veel speenkruid, om die reden dus nergens op een foto, zo gaat dat: het meest voor de hand liggende wordt over het hoofd gezien. De stilte wordt alleen onderbroken door het klepperen van een ooievaar of de roep van een buizerd. Volgens een voorbijganger is het hier veel rustiger dan in het ’toeristische’ Vechtdal. Mijn eigen ervaring is dat het in de Nederlandse natuurgebieden bijna altijd vrij leeg is, ook met coronaprotocol. De berichten over ‘file-wandelen’ kan ik niet bevestigen. Wordt het al ietsje drukker, dan is dat een goede indicatie dat er een parkeerpaats in de buurt is.

Ik had gehoopt op deze voorjaarsdag al vlinders te zien, maar helaas, slechts een enkele hommel om mij te begroeten. Het was ook wel vroeg en bovendien een beetje fris, deze paaszaterdag, daar lag het vast aan.

Dit was een wandeling van 34 kilometer, vanaf Balkbrug naar Oosterwijk en terug via een andere route. Ik zet bij wijze van experiment de gps-track hierbij – gemaakt op wandelnet.nl, heel makkelijk.