Reality check

| Ik wachtte bij het loket van de bank
| vóór mij alleen maar een oude man
| die om een praatje verlegen zat
| Ik gunde het hem, ik had geen haast.
| Terwijl hij babbelde met de bediende
| keek ik naar zijn oudemannenrug,
| gerimpelde nek, uitstaande oren.
| Een pet over het weinige grijze haar,
| Ze vulden samen een formulier in;
| “Wat is uw leeftijd?” vroeg ze – en
| hij antwoordde: “zeuvenenvieftig!”.
| Dat was wel even schrikken.