Hoe het hóórt

Mag ik er langs asjeblieft?
Kunt u niet bellen soms?
U kunt mij zo toch ook horen?
Ja maar u hóórt te bellen!

Mensen dragen een privésfeer om zich heen. Dat heet nu een comfortzone. Soms moeten we even daarin binnendringen en dat roept irritatie op. Tenzij bepaalde conventies over de wijze waarop de inbreuk geoorloofd is in acht worden genomen… In dit geval is kennelijk alleen het geluid van een fietsbel acceptabel.

Ik ga ook niet zomaar naast iemand zitten op een bankje. Ik vraag of het goed is, ook al heb ik de toestemming van die ander niet nodig. De ander wordt vervolgens geacht om het goed te vinden, ook al vindt hij/zij het helemaal niet leuk, het is een formaliteit. Mijn indringen is dan sociaal geaccepteerd. Iemand kan ook zeggen ‘liever niet’, dan wordt het protocol doorbroken. Ook al had ik gevraagd om toestemming, ik kan toch een verklaring eisen, wanneer die niet gegeven wordt.

[De paardjes op het kerkplein van Bathmen lachen zich te barsten]