God voor atheïsten

God is een container voor alles wat ons
begrip te boven gaat. God betekent
“ik weet het niet”.
Hij is een antwoord dat geen antwoord is,
een verklaring die geen verklaring is,
een heilig kluitje in het riet.

En dat is soms wel fijn.

Want de vragen zijn ontzagwekkend,
en het is een geruststellende draai
om het ontzagwekkende terug te brengen
tot een menselijke proportie.
Om de mensen af te leiden van vragen
die te groot zijn voor een antwoord.
God zeggen betekent dan:
ik weet het niet en dat aanvaard ik.
Hij kan ons dan troost en hoop bieden.
God als een wijze om menselijke onmacht
te verpakken, een rituele strik eromheen.

Deze God moeten we niet geringschatten.
Maar het is wel te hopen dat degenen
die in zijn naam spreken, zich bewust zijn
van zijn menselijke betrekkelijkheid.
Exclusieve aanspraken op de Ware God
verraden maar al te menselijk eigenbelang.

Maar als God zeggen betekent
ik reik naar het onkenbare en nader het
mysterie van mijn bestaan, stap voor stap,
met heel mijn geest, mijn denken, mijn voelen,
dan kan hij ons inspireren
op een reis in het wonderbaarlijke.
Het is de universele God die onkenbaar is
maar gekend wil zijn, die ons aanmoedigt
om onze vragen te doorgronden,
laag voor laag tot wij en heel de cosmos
met hem samenvallen.

Dit is de mystieke reis naar buiten en naar binnen,
ik zal hem leren kennen naarmate ik mijzelf
leer kennen, want er is niets buiten God.