Duurzame jojo

Ik blijf vooralsnog ook als creatief denker en vormgever dienstbaar aan lokaal initiatief op het gebied van verduurzaming. Het Duurzaamheidscentrum Deventer gaat nu alweer het derde jaar in. Hoewel corona heel wat roet in het eten heeft gegooid, lijkt er nu wel weer vaart in te komen. Daarbij geholpen door de acute bewustwording bij het publiek van de kwetsbaarheid van onze energievoorziening. Het is te hopen dat die urgentie beklijft, ook als de oorlog in Oekraïne voorbij is. En dat de miljarden even soepel naar verduurzaming zullen stromen als momenteel naar oorlogsvoering.

De jojo van de foto is bedoeld als beloning voor kinderen die in het duurzaamheidscentrum een puzzeltje hebben opgelost. Heel onschuldig en vast niet gedacht als sarcastisch commentaar op de turbulente toestanden in de wereld, die de afgelopen jaren niet meer in Verweggistan gebeuren maar ook ons hier treffen. Ergens (met inachtneming van de slachtoffers) is het misschien goed dat deze maatschappij eindelijk uit zijn ‘comfort-zone’ wordt gerukt. Je zou haast denken dat het geen toeval is dat zowel lockdowns als oorlogsgeweld óók invloed hebben op die andere crisis, de broeikasgas-jojo, die harder terug zal komen naarmate de mensen langer doorgaan met uitstoten. Ik krijg haast het idee dat moeder Aarde bezig is met een wanhoopsoffensief om ons tot inkeer te krijgen. Het is treurig dat er een oorlog nodig is om tot inkeer te komen. Maar laten we hopen dat er een dure les wordt geleerd en dat de mensheid – nogmaals, los van het individuele leed – weer door het oog van de naald kruipt, zoals wel vaker in de geschiedenis. Al ziet het daar momenteel niet naar uit….